Texel was geweldig! Ik had de paar dagen daarvoor niet te vaak de grenzen opgezocht qua energie en het viel me 100% mee hoe actief ik mee kon doen. Het was lachen, gieren brullen. Even geen mama zijn en niet op de klok hoeven kijken (alleen om op tijd bij de escaperoom te zijn). We zijn voor het eerst in deze samenstelling een weekend weg geweest, en het is zeker voor herhaling vatbaar! Het ging er heerlijk relaxd aan toe en iedereen kon zijn wie ze was Natuurlijk was ik zondagavond thuis erg moe. Maandag was er nog een restje adrenaline denk ik en gisteren (dinsdag) heb ik vrij weinig gedaan. Bijgetankt, Wie is de Mol teruggekeken en gedommeld.
Op het gebied van werk is er (nog) niet zoveel nieuws te melden. We zijn aan het onderzoeken of en hoeveel meerwaarde het nog voor me heeft om naar het werk te gaan en daar twee uurtjes wat administratieve klusjes te doen. En wat de mogelijkheden, rechten en plichten zijn als werknemer zonder uitzicht op terugkeer op de werkvloer. Het klinkt vrij heftig en definitief, maar ik ben er wel een beetje klaar mee. Vandaag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts, we zullen eens even gaan sparren wat wijsheid is.
In de week na Texel ben ik nog wel erg moe geweest. En het weekend daarna ook, met drukke dingen als een judotoernooi van de oudste en de verjaardag vieren van de jongste.
Deze week zijn we allemaal aan het kwakkelen hier thuis. Ik heb een korte, heftige buikgriep gehad, Michael koorts en erg misselijk, en nu zijn de beide jongens thuis met soortgelijke klachten. En is het met mij ook nog niet helemaal lekker. Keelpijn, hoofdpijn, die dingen waar half Nederland nu mee loopt...
Ondanks dat mijn weerstand weer goed was, is de kuur door de buikgriep een week uitgesteld. Geen probleem vond ik, omdat ik nog zo moe was steeds. De leverwaarden zijn wel iets omhoog gegaan. Iets waardoor ik wel even uit balans raakte. De waarden zijn op dit moment niet zorgwekkend. Maar het gaf me wel het idee dat dit middel voor mij begint uit te werken. K*t.....
Volgens een paar lieve lotgenootjes die ik via Facebook ken, zou het ook aan de griep kunnen liggen dat de leverwaarden wat gestegen waren.
En nu? Nu is het weer geduld oefenen. In maart krijg ik sowieso weer een scan. Als ik volgende week weer begin met de kuur en ik reken 5 weken verder, zijn we al bijna halverwege maart. Dus voor die tijd zal er niet meer bloedgeprikt zijn schat ik zo. Afwachten maar weer.
Het blijft incasseren, opkrabbelen en weer doorgaan, elke keer als je slecht nieuws of een domper hebt gehad. Alles blijft ook zo onzeker, wie weet moet ik in maart al aan de chemo. Of een andere (hormoon) therapie. Of worden er nog ergens anders uitzaaiingen ontdekt.
Of, de leverwaarden kwamen inderdaad door de griep en kan ik nog wel een half jaar of zelfs een jaar met dit middel verder.
Dus, de zorgen maar even aan de kant, er is toch niets te voorspellen.
We gaan nog even uitzieken hier, hopelijk zijn we morgen weer topfit om het feestje van de oudste te gaan vieren.
Fijn weekend!
