Week 24, 11 t/m 17 juni

Maandag. 's Morgens naar de fysio geweest, even de nek, schouders en rug losmaken. Mag wel even na de afgelopen hectische tijd. Ik lig dan op mijn buik op de behandeltafel en merkte dat bij het terugdraaien naar mijn rug, mijn buik pijn deed. Alsof ik een spiertje had verrekt. Ook ben ik nog heel erg moe, maar ik heb de hele tijd ook nog last van diarree dus dat klinkt wel logisch. Ik ga nog even bij mams langs voor een kopje koffie en duik daarna thuis het bed in.

Dinsdag. Ook vandaag een min dagje. 's Middags bij mijn fijne kapster (ze is zoveel meer dan dat!) geweest om mijn haar te laten knippen en kleuren. Die twee uurtjes zijn genoeg. Ik heb het gehad. Thuis maar weer naar bed, tot vijf uur. Oudste zoon heeft bandexamens van judo en wij en de oma's gaan kijken. Daarna een patatje gegeten bij de snackbar. Ondertussen toch wel meer last van mijn buik, en erg moe. Vandaag ook nog overlegd met de verpleegkundige, over de diarree. Ik mag met loperamide beginnen. Ze denken dat ik niet genoeg voedingsstoffen binnenhoud en daarom zo moe en slap ben steeds. Klinkt logisch. 

Woensdag. Ook vandaag, veel in bed gelegen. Buikpijn (spier), diarree en erg moe. Vandaag ook met de loperamide begonnen. 

Ik voel een verharding in mijn buik daar waar het pijn doen en besluit rond drie uur (na overleg met Michael: bel nou maar gewoon) de verpleegkundige te bellen. Ze overlegt ook met de aanwezige oncoloog en het lijkt ze (en ons) toch verstandig "even" te komen zodat ze me kunnen beoordelen. Dit "even" houdt in: naar de eerste hulp, bloed wordt afgenomen (de derde poging om te prikken was raak) en wachten.... Wachten op de uitslag van het bloed, wachten op de arts die langskomt om te vertellen dat ik een ct-scan krijg, daarna weer wachten op de arts met de uitslag. Het risico van het gebruik van de bloedverdunners is dat er ergens een bloeding optreedt. En dat was het dus ook. Een bloeding in een buikwandspier. Serieus, dat voelt dus niet fijn... 

Als we het zien zitten (en dat doen we) mogen we naar huis. De fragmin (bloedverdunner) drie dagen niet gebruiken en daarna weer doorgaan als voorheen. Ons weekendje weg kan wat hen betreft gewoon doorgaan. 

Donderdag - zondag. Ik moest woensdag beginnen met de loperamide, en daarna elke keer na diarree weer een capsule innemen. Dat is niet vaak nodig geweest. Ik krijg heel langzaam weer wat energie terug en de pijn in de buikspier is ook weer te doen. We vertrekken naar Noordwijk en hebben samen een heerlijk weekend. Voor onze doen verblijven we best veel in het huisje maar toch hebben we ons heerlijk vermaakt. De jongens zijn zelfs de zee nog in geweest, en zo warm was het helemaal niet! Bikkels zijn het.

In de tussentijd...

Zaterdag 26 mei mocht ik naar huis. De drain is verwijderd, nu door een arts die hem er in één goeie beweging uit trok. Ik zag sterretjes van de pijn maar het was wel snel achter de rug. Iets met zachte heelmeesters, zo'n arts had ik vorige keer. Een schat van een man maar oei, stukje bij beetje die drain eruit is echt geen doen...

En hoe het verder ging de afgelopen weken? Ik heb gemerkt dat ik niet heel snel opknap van alles wat er gebeurd is. Ondertussen gaat de "gewone" behandeling ook nog door natuurlijk, waar ik sowieso al moe van werd. Ik heb meer hulp moeten vragen en plannen aan moeten passen (zo ook de mensen om me heen) wat ik de ene keer beter kan dan de andere. Gelukkig hebben we een fijn netwerk om ons heen om dingen op te vangen, mee te gaan naar afspraken etc.

Het werd toch ook echt wel tijd om bijvoorbeeld mijn uitvaart vorm te geven. Er is iemand van Monuta bij ons geweest en alles wat ik/wij al besloten hebben, ligt al vast. Nu zijn er nog genoeg dingen om over na te denken, wie willen we allemaal een kaart sturen en al dat soort dingen.
Ook ben ik nog eens met onze huisarts in gesprek gegaan over euthanasie en we hebben met betrekking tot verzekeringen dingen uitgezocht. Het klinkt vast heel heftig zo allemaal ineens opgenoemd maar ik was er echt aan toe om deze dingen te regelen. En ook al is nog niet alles bedacht en vastgelegd, het brengt al veel rust nu dit in werking is. Toch ook wel vreemd hoor, af en toe zat ik er met kippenvel bij, te praten over hoe bepaalde dingen zullen gaan of geregeld zijn maar dat ik er dan niet meer bij ben. Gelukkig is het nog niet zo ver!